Als vrouw is er een aantal dingen die wij graag willen: het vinden van prince charming, trouwen, kinderen krijgen en dan nog lang en gelukkig samenleven in onze vinex- of hipsterwijk. Althans dat dacht ik tot aan Pasen van dit jaar. Tijdens de Paasbrunch vertelden mijn zus en haar vriend dat er een kindje op komst is. Dit is natuurlijk geweldig nieuws, maar tegelijkertijd sloegen de vlammen mij uit! Ik weet NIKS van baby’s en ik ben er vrij zeker van dat ik die ene persoon ben waarvoor de instructies op de luierpakken staat.
1 BABY, 1 MISSIE
Ook ik had het baby-virus snel te pakken. Ik moet en zal de aller coolste, leukste, liefste tante worden die er ooit heeft bestaan. Dit wordt natuurlijk ook de knapste en leukste baby van de hele wereld, dus alleen het beste voor hem/haar. Meteen ben ik achter google gekropen en heb me verdiept in de wondere baby-wereld. Elke baby-app staat op mijn telefoon. Mijn telefoon geeft meer meldingen over baby’s, dan meldingen van Tinder. Ik ben beter op de hoogte van de mogelijke zwangerschapsklachten, dan wat er gebeurt in de rest van mijn sociale kring.
HYDROFIELE WAT?!
Als aller coolste leukste liefste tante in de dop, moet ik natuurlijk op cadeautjes jacht. In de winkels kom ik er al snel achter dat ik de maten niet begrijp en dat ik alles leuk en handig vind. Na een winkel of 8 bezocht te hebben kom ik aan in de Hema. Daar zoek ik een paar super coole gave inieminie rompertjes uit en sta bij de kassa om deze af te rekenen als het 17-jarig kassa meisje aan mij vraagt: “Dit zijn rompertjes voor pasgeboren baby’s, heeft u ook de bijbehorende hydrofiele doeken gezien?”. “Hydrofiele wat?!”, denk ik alleen maar. Het meisje ziet mijn schrik en grote ogen en legt me geduldig uit wat het is. Er is geen beter middel dan een 17-jarige kassamedewerker om je onzekerheid te boosten. Als de professional die ik ben herpak ik me, “oh…uuh….bedoel je die doeken! Ja…ik kon ze niet vinden, vandaar. Waar liggen ze? Ik weet NATUURLIJK dat ik die ook moet meenemen.” En zo verliet ik de Hema, met super coole gave inieminie rompertjes, hydrofiele doeken en mijn zelfvertrouwen nog ietwat in tact.
DE ONTDEKKINGSREIS GAAT DOOR….
Tijdens mijn ontdekkingsreis kwam ik erachter dat het meest bijzondere aan het worden van tante niet alle bijzondere baby-producten zijn of het idee van een kinderstoeltje aan de kersttafel. Het is het veranderen van je grote zus. Die stoere oudere zus die met mij in ons eerste tentje lag, waarmee ik voor het eerst mee op stap mocht, die mij terecht wijst en ik dat altijd onterecht vind, waarmee ik tot tranen toe kan lachen en nog steeds gek mee dans in de huiskamer als de Backstreet Boys opstaan. Die zus zie ik transformeren naar een moeder.
Er zijn een hoop dingen die ik nog moet leren om mijn missie te halen. Eén ding wat ik wel al weet is dat iedereen, als het hen gegund wordt, tante kan zijn, maar niet iedereen kan de aller coolste leukste liefste tante worden, want die ben ik al!
Geschreven voor newmama.nu