Langzamerhand kom ik erachter waar het allemaal over gaat. De zin van het leven en het doel van ons bestaan. Eigenlijk is het een heel simpel mysterie dat ik heb opgelost met de hulp van een artikel in Het Parool. In de PS van de Week stond een artikel over zwangere dames die de Dam tot Damloop gingen doen. Van hun omgeving kregen zij veel verschillende reacties. Niet iedereen was het eens met hun keuze. Vanaf de zijlijn zie ik mijn zus ook deze discussie voeren. Waar gaat het nou allemaal over?! Keuzes!
Run Mommy Run!
Mijn familie is nogal beweeglijk. Mijn moeder heeft bijna elke sport ooit eens gedaan, krachttraining is een synoniem voor de naam van mijn zus en ik ben een soort Roadrunner door het Amsterdamse Bos. Mijn vader is de enige die het optillen van een glas wijn ziet als biceps training. Waar ik mij overigens ook goed in kan vinden. Mijn zus heeft samen met haar man-to-be van haar hobby haar werk gemaakt. Zij hebben nu een succesvol sportbedrijf in Mijdrecht (WLCombatics). Naast personal trainer is ze ook zelf erg sportief. Gemiddeld traint zij 4x per week. Haar lichaam is een beetje inspanning dus wel gewend.
Mijn zus heeft er bewust voor gekozen om door te blijven sporten tijdens haar zwangerschap. In haar eerste trimester hebben wij zelfs samen de marathon van Parijs gerend. Hier gaan vast een paar wenkbrauwen van fronzen: “laat de vrucht niet los?”, “dat geschud kan nooit goed zijn”, “aanval voor het lichaam, en dus ook voor de baby”. In die periode wisten nog niet veel mensen dat zij zwanger was, dus dit konden we lekker met elkaar bekokstoven en daarna proosten met alcoholvrij bier. Voor degene die dit een onverantwoorde keuze vinden, laat me je dan geruststellen: de verloskundige en de huisarts hadden beide groen licht gegeven.
De verdediging die ik niet wil voeren
Nu val ik in een valkuil, waar ik eigenlijk niet in wil stappen. Mijn zus kiest om een fitte moeder te zijn, en ik als tante en zus ben haar aan het verdedigen voor haar keuzes. Het vreemde is dat vrouwen die ervoor kiezen om niet te sporten tijdens de zwangerschap zich niet hoeven te verdedigen, terwijl dat ook niet altijd de beste keuze is. Dit is waar het allemaal om gaat! De keuze die je maakt. Word je een sportende moeder of een moeder die niet sport. Word je een moeder die eet voor twee of een moeder die bewuster met eten omgaat. Accepteer je de mogelijke extra kilo’s of wil je weer terug naar je oude kledingmaat. Er is geen goed of fout. Er is wel een lichaam dat gewend is aan een bepaalde levensstijl en als dit stopt, ook tijdens de zwangerschap, daar heftig op kan reageren. Ik vel geen oordeel over anderen, want dat gebeurt al genoeg. Ik wil een lans breken voor de zwangere vrouwen die wel door willen sporten en actief willen blijven op hun manier. Want zeg nou zelf, dit ziet er toch best wel stoer uit op die foto?
Geen woorden, maar….
Tsja, en dan nu ik. Ik maak met mijn grote mond hier een statement, maar dat betekent ook dat ik aan de bak moet. Wat voor tante wil ik zijn? Ga ik voor structuur en regels of ben ik impulsief en ongepland? Ga ik voor de ‘beste vriendin’ plek of toch alleen voor het ‘favoriete familielid’? Onbewust heb ik die keuze al jaren terug gemaakt. Jarenlang roep ik al tegen mijn zus dat ik haar kindje ga ‘verpesten’. Leuk, al die opvoedingsregels, maar bij mij is het toch iets meer een feestje dan thuis. Van tante mag je soms met je vingers eten, wat later opblijven en krijg je de kietel dood! Een aantal jaar terug mocht ik al even proefdraaien met haar puppy. Dit is een Jack Russel die jou met zijn twee ogen betovert, zodat ‘nee’ niet meer in je vocabulaire voorkomt. Ik was weerloos en kon er dus eigenlijk niet zoveel aan doen! Flip (de hond) kwam met iets ander gedrag weer thuis……oeps! Dat is een keuze die ik heb gemaakt, waar ik nog steeds achter sta. Flip weet namelijk ook dat als ik er ben, dat het feest is. En het is natuurlijk altijd feest met de aller coolste leukste liefste tante!
Geschreven voor newmama.nu